தமிழர்கள் உழைப்பாளிகளாக இருக்கிறார்கள் என்பது தாழ்வான ஒன்றல்ல, உழைத்து உண்பவனே உத்தமன். ஆனால் இவன் ஏன் தொழிலாளியாகவே என்றும் இருக்கிறான்? ஏன், முதலாளியாக உயர்வு பெறாமல் இருக்கிறான்?. தமிழ் முதலாளிகள் இல்லாமல் இல்லை. ஆனால் அதன் சதவீதம் மிகவும் குறைவு. தமிழ் நாட்டில் குடிசைப்பகுதியிலே வாழ்பவர்களில் 100-க்கு 99% பேர் தமிழர்கள்தான். மிக செல்வந்தர்கள் வாழும் பங்களா பகுதியில் சென்று பார்த்தால், தமிழர்கள் 30சதவீதம் கூட தேறமாட்டார்கள். இன்று தமிழகத்தின் தலைநகரமான சென்னையில் மட்டும் கிட்டத்தட்ட இரண்டு லட்சம் தமிழர்கள் நடைபாதையில் பிறந்து, அங்கேயே வளர்ந்து, அங்கேயே திருமணமாகி, அங்கேயே குழந்தைகளைப் பெற்று, அங்கேயே வாழ்ந்து, அங்கேயே இறக்கிறார்கள். அங்கேயே பாடை கட்டப்படுகிறார்கள். இம்மண்ணில் பிறந்த இவர்கள் வாழ்க்கை நடைபாதையிலேயே முடிந்துவிடும். இவர்கள் இடம் பெயருவது இறப்பில்தான். அதுவும் அவர்கள் உலகில் முதன்முறையாக கண்ணைத் திறப்பதும் நடைபாதையில்தான். கண்ணை கடைசியாக மூடுவதும் அங்கேதான். சென்னை மாநகரில் மட்டும் எட்டு லட்சம் தமிழர்கள் குடிசையிலே வாழ்கிறார்கள். மழை பெய்தால், இவர்கள் வீடு மிதக்கும், வெயில் காலத்திலே இவர்களது குடிசைகள் தீப்பற்றி எரியும், உடைமைகளும் போகும், உயிர்களும் போகும்.

ஒருமுறை ஒரு குடிசைப்பகுதியிலே தீ விபத்து ஏற்பட்டு, பலர் இறந்துவிட்டார்கள். அனைவரும் உடைமைகளை இழந்துவிட்டார்கள் என்று கேள்விப்பட்டு எக்ஸ்னோரா துணி வங்கி மூலம் பயன்படுத்தப்பட்ட, மீண்டும் பயன்படுத்தக்கூடிய உடைகளை ஒரு லாரியில் எடுத்துச் சென்று வழங்கினோம். அந்தத் தீ விபத்தில் இறந்தவர்கள் பத்துப் பேர். அதில் பெண்கள் ஒன்பது பேர் ஆண் ஒருவர். இந்தப் புள்ளி விவரம் சற்றுப் புதிராக இருந்தது. ஏன் அதிகமாக பெண்கள் இறந்தார்கள் என்ற ஆராய்ச்சியில் இறங்கினோம். ஒரு ஆச்சரியமும், அதிர்ச்சியும் கலந்த உண்மை எங்களுக்குப் புலப்பட்டது. இரண்டு பக்கமும் வரிசையாக குடிசைகள் இடையில் ஐந்து அடி அகலமே உள்ள சிறிய பாதை. குடிசைகள் கொழுந்துவிட்டு எரிந்த பொழுது தப்பித்துச் செல்ல ஆண்களும் ஓடினார்கள். பெண்களும் ஓடினார்கள். அப்படியே ஓடிய ஆண்கள் பிழைத்துவிட்டார்கள் பெண்கள் பிழைக்கவில்லை. காரணம் என்ன தெரியுமா? தீயிலிருந்து தப்பிக்க ஓடிய ஆண்கள் முதலாவதாக செய்தது "தீ" தங்களைப் பிடிக்காமல் இருக்க, தங்கள் உடைகளைக் களைந்து நிர்வாணமாக ஓடியதே. கண்ணகி பிறந்த மண்ணிலே உதித்த பெண்களால் அதுபோன்று செய்ய முடியவில்லை. நிர்வாணமாக ஓடி, தங்கள் மானத்தை இழப்பதைவிட உயிரையே இழப்பது மேல் என்று நினைத்துவிட்டார்கள் போலும். உடையுடன் ஓடிய அவர்களின் உடையில் பிடித்த தீ அவர்கள் வாழும் பகுதியிலேயே அவர்களை தீக்கிரையாக்கியது.

இதற்கெல்லாம் ஒரே தீர்வு, தமிழர்கள் பெரிதாகச் சிந்திக்க வேண்டும். ஒருவனுடைய வெற்றியின் அளவு, அவனுடைய மூளையின் அளவைப் பொறுத்ததல்ல. அவனுடைய சிந்தனையின் அளைவைப் பொறுத்ததே என்பதைத் தமிழர்கள் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். கூலிக்காரர்களாக வேலை செய்பவர்கள், முதலாளியாக மாற முயற்சி செய்ய வேண்டும். உலகில் முடியாதது என்று ஒன்று கிடையாது. "அவனால் முடிகிறது என்றால் நம்மால் மட்டும் ஏன் முடியாது" என்ற கேள்வியை தனக்குத் தானே தமிழர்கள் எழுப்பிக் கொள்ள வேண்டும்.